Grześ

Spis Treści

Grześ

Grześ to szczyt w Tatrach Zachodnich o wysokości 1653 m n.p.m., położony w północnej grani Wołowca. Przez jego grzbiet przebiega granica polsko-słowacka. Stoki Grzesia opadają do trzech dolin: Chochołowskiej (po stronie polskiej) oraz Łatanej i Bobrowieckiej Doliny Orawskiej (po stronie słowackiej). Wierzchołek Grzesia jest obły i porośnięty trawą oraz kosodrzewiną. Występują na nim także sit skucina i bliźniczka psia trawka (które jesienią żółknąc i czerwieniejąc nadają mu piękny kolor). Niegdyś jego stoki były wypasane. Szczyt zbudowany jest z piaskowców kwarcytowych.

Panorama z Grzesia

Z Grzesia rozpościera się piękna panorama Tatr. Na północnym wschodzie widać Bobrowiec z wyrastającymi z jego zbocza Mnichami Chochołowskimi. Na wschodzie doskonale widoczny jest Kominiarski Wierch (1829 m n.p.m.) oraz Ornak (1854 m n.p.m.), oddzielony od niego Iwaniacką Przełęczą (1459 m n.p.m.). W drugiej linii widoczne są Ciemniak (2096 m n.p.m.), Świnica (2301 m n.p.m.), Mięguszowiecki Szczyt (2438 m n.p.m.), Smreczyński Wierch (2066 m n.p.m.) oraz Krywań (2494 m n.p.m.). Na południowym wschodzie widać Trzydniowiański Wierch (1758 m n.p.m.), znajdujące się w tym samym grzbiecie Czubik (1846 m n.p.m.),  Kończysty Wierch (2002 m n.p.m.) i nieco bardziej na południe – Jarząbczy Wierch (2137 m n.p.m.). W drugiej linii za nimi – Kamienista (2121 m n.p.m.), Bystra (2248 m n.p.m.), Starorobociański Wierch (2176 m n.p.m.), Raczkowa Czuba (2194 m n.p.m.) i Otargańce. Na południu natomiast widoczne są Łopata (1953 m n.p.m.), Wołowiec 2064 m n.p.m.) oraz Rakoń (1873 m n.p.m.), a za nimi Rohacz Ostry (2084 m n.p.m.) i Rohacz Płaczliwy (2126 m n.p.m.) oraz wiele szczytów słowackich Tatr Orawskich na południowym zachodzie.

Nazwa

Nazwa szczytu pochodzi od góralskiego słowa „grześ” oznaczającego grzędę lub grzbiet. Na szczycie od 1992 roku stoi drewniany krzyż upamiętniający konspiracyjne spotkania działaczy polskich i słowackich odbywające się w latach osiemdziesiątych XX wieku.

Na Grzesiu znajduje się skrzyżowanie szlaków turystycznych. Szlakiem żółtym można zejść do Doliny Chochołowskiej (lub pójść szlakiem niebieskim odłączającym się na wysokości Przełęczy Boborwieckiej do Boborwieckiej Doliny Orawskiej), szlakiem niebieskim można pójść na Rakoń (i dalej na Wołowiec i Jarząbczy Wierch) natomiast szlakiem zielonym, prowadzącym na stronę słowacką, do Zadniej Doliny Łatanej lub na Przełęcz nad Kotłowym Żlebem.

SKRZYŻOWANIE SZLAKÓW
Żółty Na Polanę Chochołowską 1:15 (↑1:45)
Niebieski Na Bobrowiecką Przełęcz 0:50 (↑1:20)

 Szlak na Grzesia

INFORMACJE O ODCINKU SZLAKU
Długość: 3 km
Czas przejścia: 1:45 (↓1:15)
Różnica poziomów: 1148 m – Polana Chochołowska
1653 m – Grześ
505 m
Stopień trudności: Łatwy
Ekspozycja: Brak
Widoki: Tak, z wyższych partii szlaku
Ubezpieczenia: Brak
Kolor szlaku: Żółty / Żółto-niebieski

Wariant: PODEJŚCIE

Podejście na Grzesia rozpoczynamy w okolicach Schroniska na Polanie Chochołowskiej, przy zachodnim skraju polany. Szlak początkowo wiedzie przez świerkowy las górnoreglowy, wzdłuż Bobrowieckiego Potoku, dnem Bobrowieckiego Żlebu. Po lewej stronie drogi mijamy umiejscowione na Bobrowieckim Potoku, ogrodzone, ujęcie wody dla Schroniska.

Droga, którą idziemy została zbudowana na początku XIX w. i pełniła funkcję drogi górniczej – zwożono nią rudy żelaza z kopalni znajdującej się w stokach Bobrowca. Co pewien czas las przerzedza się – w tych bardziej nasłonecznionych miejscach znajdują się skupiska paproci – wietlicy alpejskiej.

Po około 40 minutach dochodzimy do skrzyżowania w lesie. Na północnym zachodzie, pomiędzy drzewami prześwituje polana pod Bobrowiecką Przełęczą. Dojście do niej (niebieskim szlakiem) zajmuje tylko 5 minut, więc warto na chwilę zboczyć z drogi.

Bobrowiecka Przełęcz leży na wysokości 1356 m n.p.m., na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy masywami Grzesia (1653 m n.p.m.) i Bobrowca (1663 m n.p.m.). Tuż pod przełęczą rozpoczynają swój bieg dwa Bobrowieckie Potoki – jeden płynie po stronie polskiej i zasila potok Chochołowski, a drugi płynie po stronie słowackiej i zasila Mihulczy Potok. Co ciekawe potoki należą do różnych zlewni – polski należy do zlewni Morza Bałtyckiego, a słowacki – Morza Czarnego.

Na przełęczy znajduje się nieduża, urokliwa polanka na której można odpocząć kilka chwil, a ponieważ nie leży bezpośrednio przy polskim szlaku turystycznym, zazwyczaj nie jest bardzo zatłoczona. Widać z niej szczyt Bobrowca, a na pierwszym planie Jamborowy Wierch (1565 m n.p.m.), na który kiedyś prowadził szlak turystyczny, który w 2008 roku został zamknięty. Z przełęczy można udać się niebieskim szlakiem do słowackiej Bobrowieckiej Doliny Orawskiej.

My jednak wracamy na żółto-niebieski szlak wiodący na Grzesia. Biegnie on dalej przez las, jednak coraz częściej się z niego wyłania. Zbocza przy szlaku wzmocnione są gdzieniegdzie kamiennymi murkami. Po lewej stronie, w miejscach gdzie drzewa zostały wyłamane przez wiatr, możemy podziwiać widok na Tatry Zachodnie. Po tej samej stronie drogi mijamy też drewnianą kapliczkę osadzoną na ściętym pniu drzewa. Droga coraz stromiej, zakosami wznosi się ku górze, północno – zalesionym wschodnim zboczem Grzesia, aż do Przełączki pod Grzesiem (1508 m n.p.m.).

Przełęcz pod Grzesiem leży na wysokości 1508 m n.p.m. Po jej osiągnięciu szlak wchodzi na grzbiet graniczny i zakręca ostro w lewo. W prawo prowadził szlak na Bobrowiecką Przełęcz, jednak obecnie jest on zamknięty. Drzew jest coraz mniej, za to coraz więcej kosodrzewiny. Idziemy grzbietem około 400 metrów i dochodzimy do kolejnej przełęczy. Szlak skręca w prawo i po ok. 100 metrach wyprowadza na szczyt Grzesia.

 

Galeria zdjęć